Elke keer dat we ‘s ochtends gaan zitten om te mediteren – en ik zeg ‘we’ omdat we met velen zijn 😉, vele lagen in onszelf (Anand Devi/ Hogere Zelf , Avatar Esther, kleine Es, ons Lichaamsbewustzijn en alle gidsen om ons heen!). Elke keer dat “we” gaan zitten om “tot rust te komen” is het onrustig in ons hoofd. Standaard. Punt… Onrust is daar, zodra we gaan zitten, op zoek naar rust. Hoe komt dat toch? Waarom al die gedachten; de dag is pas net begonnen en de ‘motor’ van ons hoofd ronkt alweer ‘lekker’. De motor van ons hoofd… Ze mag steeds mag steeds meer in de stilte zakken. Dat kan alleen als we haar tijd en ruimte geven. Zakken kost tijd.
Net als vele dingen en ‘skills’ tijd kosten om te ontwikkelen, kost het ook tijd om in ons hoofd volledig te zakken en rust te ervaren. Zelfs met al het “spirituele werk” van deze jaren is het nog steeds vaak onrustig in ons hoofd. Gedachten over het verleden, projecties naar de toekomst, alles behalve het Hier en Nu.
En daar hebben we nu iets moois op gevonden! De Vogelkooi Methode 🙂. Deze Methode is in feite heel simpel. Ik stel me mijn hoofd voor als een vogelkooi, gevuld met kwetterende, kleurrijke vogels. Ze representeren mijn gedachten… Ze kwetteren en kwetteren… Het is een drukte van jewelste in de volière van mijn hoofd. En dan, als ik alle vogels eens goed bekeken en gehoord heb zeg ik: “Jongens, het is tijd om te gaan 😊” en ik zet het deurtje van de vogelkooi wagenwijd open! Dat heeft me een effect! Whow!
De eerste keer dat ik dit deed was ik bijna ontroerd door het effect. Al die prachtige kleurrijke, zo verschillende vogels, zoefffff!!! Ze stoven de kooi uit! Op weg naar hun vrijheid… Ik zag ze wegvliegen tegen de blauwe lucht. Steeds kleiner werden ze, als stipjes tegen de horizon van oneindigheid. En daarna… keerde de rust neer. De Vogelkooi was leeg… Ik werd omvangen door een hele lichte wolk van energie die mijn hoofd meenam in een soort ‘blissvolle’ staat van zijn. Whow… Kon het echt zo simpel zijn? De vogels hun vrijheid schenken? Ze niet opsluiten en proberen te controleren of blijven observeren? Ze mochten ècht losgelaten worden.
Vanochtend zat ik weer op mijn kussen. De onrust was – vanzelfsprekend 😉 – weer daar. Hoe normaal het ook is, ik blijf het lastig vinden, die volle mind. Toen was daar Vivienne, een van mijn gidsen, die me aanraadde opnieuw de Vogelkooi te doen. Ze had gelijk. Wat een effect! Weer kwetterden ze over elkaar heen en weer waren ze er meteen bij toen het deurtje open ging. Welke gedachte er daarna in de lege vogelkooi ook opkwam, ik zette meteen het deurtje open en whoosjjj, de gevleugelde ging er direct vandoor.
Ik zag mezelf liggen ‘loungen’ in een grote lotusbloem in de leegte van mijn Vogelkooi. Wat een beeld. De rust was wedergekeerd. De vogels gevlogen. Diepe zalige rust was ‘eindelijk‘ daar. Eindelijk?! Het kostte maar een paar minuten. Heerlijk, de rust in de kooi. Mijn heilige tempel. Ik kan haar zelf schoonhouden. De vogels mogen vliegen. Zoals alles in het leven zich graag vrij wil voelen, zo wil een gedachte dat ook.
“Set your birds free” en geniet van de stilte. In jouw hoofd. Het kan echt. Aho!
Belessings & Namasté,
Esther Anand Devi